ΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ,ΙΣΤΟΡΙΚΑ,ΜΟΥΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ.

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

20- 5- 1941. Τα γεγονότα των Νοχιών.


Αναφέραμε σε προηγούμενο κεφάλαιο ότι στα Νοχιά, που απέχουν από το χωριό μου μόλις 3 χιλιόμετρα, τις πρώτες ώρες της πρώτης μέρας της μάχης εμφανίστηκαν δύο αλεξιπτωτιστές, από τους οποίους οι Νοχιανοί εσκότωσαν τον ένα. Ας δούμε τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα στα Νοχιά και τι επακολούθησε τις επόμενες, ύστερα από το σκοτωμό του αλεξιπτωτιστή.

Το πρωί της 20ης Μαΐου, κατά τη διάρκεια της ρίψης των αλεξιπτωτιστών στη θέση «Αχλαδόλακκος», ανατολικά των Νοχιών προσγειώνεται, μάλλον ανώμαλα, ένα ανεμοπλάνο, το οποίο μετέφερε περίπου 30 στρατιώτες. Οι Γερμανοί αυτοί, αφού τραυμάτισαν τον Αντώνη Χατζηδάκη και συνέλαβαν ως όμηρο τον Κωστή Αποστολάκη, εβάδισαν διαμέσου της περιοχής της Σπηλιάς προς το Μάλεμε. Κατά την πορεία, ο Αποστολάκης δραπέτευσε και γύρισε στα Νοχιά.

Τις ίδιες ώρες που το ανεμοπλάνο προσγειωνόταν στον Αχλαδόλακκο, δύο αλεξιπτωτιστές, προφανώς από λάθος ρίψη, έπεφταν στην περιοχή της Καληδονίας. Οι κάτοικοι τους αναζήτησαν, αλλά αυτοί πήραν ένα γάιδαρο, τον καβάλησαν και τράβηξαν για τα Νοχιά, όπου κατέλυσαν σε ένα καφενείο. Εκεί κουβέντιασαν με τους κατοίκους και κυρίως με τον πρόεδρο της Κοινότητας, τον Κοτσιφάκη, και μετά καβάλησαν και πάλι το γάιδαρο και τελείως ανύποπτοι προχώρησαν προς το δημόσιο δρόμο. Στην έξοδο του χωριού τους περίμεναν ο αγροφύλακας Κουτουλάκης Μανώλης και άλλοι, τους πυροβόλησαν και σκότω- σαν τον ένα. Ο άλλος ξέφυγε, ανέβηκε σε μια ελιά, όπως είπε ο ίδιος αργότερα, και από κει παρακολούθησε τα επακολουθήσαντα και εντύπωσε επίσης τον Κουτουλάκη με τη στολή του αγροφύλακα, τον οποίο θεώρησε αυτουργό του θανάτου του συντρόφου του.

Την επομένη όμως κατέφθασε και στάθμευσε στο σημείο όπου είχαν σκοτώσει τον αλεξιπτωτιστή ένα αγγλικό αυτοκίνητο κατάφορτο Γερμανούς στρατιώτες. Δεν είχανε προλάβει να κατεβούν όλοι από το αυτοκίνητο, και μια βόμβα από γερμανικό πάλι αεροπλάνο έπεσε ακριβώς επάνω του, η οποία διέλυσε τα πάντα. Όσοι σώθηκαν, πετάχτηκαν στην πάνω μεριά του δρόμου, όπου ήταν το σπίτι του Κουτουλάκη και η σπηλιά του Αγίου Κωνσταντίνου, στην οποία είχαν καταφύγει πολλά γυναικόπαιδα. Τον Κουτουλάκη τον έβγαλαν από το σπίτι του και τον τουφέκισαν μπροστά στη γυναίκα του και τα 6 ανήλικα παιδιά του. Υποστηρίζεται από πολλούς ότι ο διασωθείς στρατιώτης από τη συμπλοκή της προηγούμενης, που ήταν μαζί με τους Γερμανούς του αυτοκινήτου και ο οποίος είχε αντιληφθεί ότι ο ένστολος αγροφύλακας είχε σκοτώσει το σύντροφό του, αυτός υπέδειξε τον Κουτουλάκη και τον σκότωσαν επί τόπου.

Και φαίνεται ότι αυτοί οι Γερμανοί που παραμέρισαν από τον αμαξωτό δρόμο και τράβηξαν προς τα Νοχιά, είχαν σκοπό να βρουν τον σκοτωμένο αλεξιπτωτιστή αλλά και να εκδικηθούν το θάνατό του. Δεν περιορίστηκαν όμως μόνο στην εκτέλεση του Κουτουλάκη. Πέταξαν και μια χειροβομβίδα στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, που ήσαν τα γυναικόπαιδα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολλά απ’ αυτά. Το γεγονός ότι κανείς δεν σκοτώθηκε, οι Νοχιανοί το απέδωσαν σε θαύμα του Αγίου Κωνσταντίνου, ο οποίος μάλιστα εόρταζε εκείνη την ημέρα.

Τους τραυματισμένους τους συγκέντρωσαν στο σπίτι του Παντελή Γρηγοράκη και τις μετέπειτα μέρες ένας Γερμανός περιποιόνταν τα τραύματά τους.

Αλλά οι Γερμανοί απαιτούσαν να τους παρουσιάσουν το συνάδελφό τους ζωντανό ή πεθαμένο. Ο Πρόεδρος και ο παπάς τους υπέδειξαν τον τάφο που τον είχαν θάψει στο νεκροταφείο της Παναγίας, στον οποίο εκείνοι έστησαν ένα σταυρό που, εκτός από το όνομα του σκοτωμένου, έγραφε πως ήταν 30 χρονών και γιατρός. Το χωριό απέφυγε τα αντίποινα, γιατί οι κάτοικοι με τη βοήθεια της Θηρεσίας Κοτσιφάκη, που μιλούσε γαλλικά, φαίνεται έπεισαν τους Γερμανούς ότι ο Κουτουλάκης ήταν ξενοχωρίτης, και ότι οι υπόλοιποι που πυροβόλησαν δεν είχαν σχέση με τα Νοχιά.

Τελικά όμως δε γλίτωσε τη ζωή του ο χωριανός τους Παπουτσάκης, που, όπως και ο Κνιθάκης από το Μελισσουργιό, δεν εκτίμησε σωστά το «αλτ» που του φώναξαν οι στρατιώτες και οι οποίοι κατόπιν τούτου θεώρησαν δικαίωμά τους να τον ξαποστείλουν κι αυτόν στον άλλο κόσμο. Άλλωστε, τι αξία είχε γι’ αυτούς η ζωή ενός ακόμα Κρητικού.

(Από το βιβλίο «Η ΚΙΣΑΜΟΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ» του Δημήτρη Νικ. Καρτάκη)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου