ΠΕΤΡΟΠΕΡΔΙΚΑ

1.ΓΡΑΜΠΟΥΣΙΑΝΗ ΠΕΤΡΟΠΕΡΔΙΚΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΚΑΡΙΖΕΙ

Αητός περδίκιν έπιασε κ’ύστερα τ’αναρώτα,
-Πέ μου, να ζήσης, πέρδικα
(είπεν αητός τσή πέρδικας),
Πού χτίζεις τη φωλιά σου
(Και κάνεις και τ’αυγά σου
Και βγάνεις τα πουλιά σου)΄
-Αχαμνοπιάσ’ με, σταυραητέ
(Είπεν η πέρδικα τ’αητού),
Να σου το μολοήσω
(Να σε καλοκαρδίσω).
Θωρείς εκείνο το βουνό
(Γαρεφαλάκι μ’ κόκκινο)
Και τ’άλλο το παρέκει
(Χρουσό μου περιστέρι);
Ανάμεσα ‘ς τα δυό βουνά είν’ένα χαρακάκι,
‘Σ τη ρίζα του χαρακακιού
(Είπεν η πέρδικα τ’αητού)
Τη χτίζω τη φωλιά μου
(Και κάνω και τ’αυγά μου
Και βγάνω τα πουλιά μου),
Μα ξεπουλιάσανε τ’αυγά κ’εξεπετάξαν κιόλας.
Ειπά σου γώ, πέ μου κ’εσύ
(Είπεν η πέρδικα τ’αητού).

ΤΣΙ ΤΑΒΛΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ)